zamknij

Google automatic translation. The Legionowo City does not accept any responsibility for the accuracy of data and information originating from the translation. In particular, the Legionowo City does not guarantee that the translation is complete, up-to-date or fit for specific purposes. The translation cannot be compared with a human translation, but may help in assessing the relevance of articles.

A A A
Logo BIP
Ludwik Schmidt

Ludwik Schmidt (1916 - 2008) - tytuł nadano 30.07.1997 r.

Data dodania: 17 grudnia 2016

Ludwik Schmidt urodził się 7 września 1916 roku w Wendyczanach, powiat Mohylów Podolski.

W 1920 roku rodzina Schmidtów przybyła do Kraju i osiedliła się w Kaliszu. Tam Ludwik ukończył szkołę powszechną i gimnazjum ogólnokształcące.

Cofnij

Po maturze rozpoczął wyższe studia na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Studia przerwała mu wojna.

Ludwik od lat szkolnych był członkiem Związku Harcerstwa Polskiego. Po wstąpieniu do drużyny im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu zdobył kolejne stopnie harcerskie - od Młodzika do Harcerza Rzeczypospolitej, liczne sprawności harcerskie oraz przygotowanie instruktorskie.

To ostatnie obejmuje ukończone w latach 1934-1939 kursy instruktorskie podharcmistrzowskie, żeglarskie i morskie. Z racji aktywnego angażowania się w działalność harcerską zdobył szerokie znajomości wśród kierowniczej kadry Związku Harcerstwa Polskiego, które były Mu bardzo przydatne później, przy organizowaniu konspiracyjnego harcerstwa.

W latach 1940-1944 Ludwik Schmidt wraz ze swoją siostrą Jadwigą, mając status wysiedlonych przez okupanta z Kalisza, zamieszkał w Legionowie.

Ludwik pracował w tartakach Maurycego hr. Potockiego w Legionowie i Zegrzu. Po przybyciu do Legionowa nawiązał konspiracyjne kontakty wojskowe z dowództwem konspiracyjnego pułku o kryptonimie "I Rejon Marianowo-Brzozów" VII Obwodu "Obroża" Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej.

Głównym celem Polskiego Państwa Podziemnego wobec młodzieży było chronienie jej przed okupantem, wychowywanie na zasadach etycznych i patriotycznych oraz zapewnienie jej właściwego wykształcenia. Ze względu na represje mogło to być realizowane jedynie w warunkach konspiracyjnych.

Do kierowania konspiracyjnym środowiskiem młodzieżowym dowództwo I Rejonu delegowało zaufanego harcerza i żołnierza AK - Ludwika Schmidta, który przybrał pseudonim "Rabczyk". Wraz z miejscowymi działaczami ZHP zorganizował On konspiracyjny hufiec Szarych Szeregów o kryptonimie "Rój Tom" i został mianowany jego komendantem.

Hufiec obejmował męskie drużyny w Legionowie, Chotomowie, Jabłonnie, Zegrzu, Nieporęcie, Wiśniewie i Choszczówce oraz 4 drużyny żeńskie: z Legionowa, Chotomowa, Jabłonny i Wiśniewa. Stan ilościowy "Roju Tom" w lipcu 1944 roka wynosił ok. 300 harcerek i harcerzy.

Do zadań kierownictwa hufca należało zorganizowanie i prowadzenie konspiracyjnego szkolenla młodzieży. Program tego szkolenia obejmował wyszkolenie harcerskie i wojskowe. Wyszkolenie harcerskie oparte było na wdrażaniu zasad etyczno-moralnych i patriotycznych przy realizacji trzy-etapowego programu "DZIŚ-JUTRO-POJUTRZE".

W zakresie wyszkolenia konspiracyjnego i wojskowego, podporządkowanego na wszystkich szczeblach dowództwu Armii Krajowej, mieściło się: przysposobienie wojskowe bądź sanitarne, wywiad dotyczący zbierania wiadomości o nieprzyjacielu oraz działalność propagandowa.

Dla starszych harcerzy było prowadzone również szkolenie w zakresie "małego sabotażu". Na podkreślenie zasługuje fakt bardzo ścisłej współpracy "Rabczyka" - komendanta "Roju Tom" z Głównym Inspektorem Szkolenia I Rejonu - por. Edwardem Dietrichem "Ralfem".

Kierownictwo Hufca "TOM" współdziałało również z Tajną Organizacją Nauczycielską, realizującą w konspiracji zakazane przez okupanta nauczanie przedmiotów ogólnokształcących i historii Polski. Większość nauczycieli uczestniczyła w konspiracji, wielu z nich łączyło funkcje pedagogiczne z instruktorstwem szaroszeregowym.

Główną troską Kierownictwa Hufca i Dowództwa I Rejonu było utrzymanie bezpieczeństwa konspiracji harcerskiej i tajnego nauczania.

Obok konspiracyjnej działalności harcerskiej "Rabczyk" uczestniczył w konspiracji wojskowej. W 1942 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty im. Władysława Sikorskiego w stopniu kaprala podchorążego.

Następnie sprawował funkcję dowódcy plutonu 705, w 2. kompanii I batalionu kpt."Znicza" (profesora Bolesława Szymkiewicza). Pomagał również w zajęciach kursu Szkoły Podchorążych jako instruktor pomocniczy.

Był angażowany do akcji przerzutów alianckiej broni zrzutowej. W akcji "Burza" w 1944 roku uczestniczył w walkach powstańczych na terenie Legionowa i okolic. We wrześniu przeszedł w oddziałach "Znicza" do Puszczy Kampinoskiej. Brał udział w walkach Zgrupowania Kampinos, aż do Jaktorowa. W czasie walk powstańczych był dwukrotnie ranny.

Aresztowany przez okupanta został zesłany do obozu koncentracyjnego w Gross Rosen, następnie do Flossenburga i Dachau. W końcu kwietnia 1945 roku doczekał wyzwolenia przez Aliantów. Po przejściach obozowych Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie skierowały go do szpitali w Egipcie i Bejrucie.

Po rekonwalescencji wstąpił w związek małżeński z p. Adolfiną z Thielów. Od 1949 roku zamieszkiwał wraz z rodziną na stałe w Toronto (Kanada). Przez wiele lat, aż do emerytury, był pracownikiem magistratu miasta Toronto.

Był ojcem trojga dzieci.

Ludwik Schmidt pseudonim "Rabczyk" posiadał następujące odznaczenia związane z walką o niepodległość: Srebrny Krzyż Virtuti Militari V Klasy, Krzyż Walecznych, Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Partyzancki i inne.

Według zachowanych opinii zarówno akowskich, jak i szaro-szeregowych "Rabczyk" łączył zdolności organizacyjne z odwagą i roztropnością, dzielnością i odpowiedzialnością.

Ludwik wykazywał także zdolności dydaktyczne i wychowawcze wobec swoich podwładnych, których traktował z reguły z wyrozumiałością i serdecznością. Uważał się wobec podwładnych bardziej za starszego kolegę niż przełożonego.

Przez cały okres przebywania na obczyźnie "Rabczyk" utrzymywał kontakty z naszym środowiskiem konbatanckim. Brał udział w obchodach rocznicowych, uczestniczył w akcji upamiętniającej miejsca i zdarzenia okupacyjnej martyrologii.

Z jego inicjatywy brzozowym krzyżem upamiętniona została pierwsza rocznica śmierci podchorążych, poległych w 1 czerwca 1943 roku w osłonie transportu broni zrzutowej w miejscowości Stanisławów.

Po wojnie w 1957 roku uczestniczył w fundacji tablicy pamięci w kościele pw. św. Jana Kantego, zniszczonej przez "nieznanych sprawców", a potem w fundacji odtwarzania zniszczonej tablicy w 1986 roku i tablicy harcerzy "Roju Tom" w 1988 roku w tym samym kościele.

Z okazji poświęcenia sztandaru "Roju Tom" nadesłał przesłanie do uczestników uroczystości, które zostało odczytane przy Pomniku Polski Walczącej w dniu 28 września 1996 roku.

W 1997 roku za całokształt zasług dla miasta Ludwik Schmidt otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Legionowa.

Ludwik Schmidt zmarł w Toronto dn. 5 lutego 2008 roku.

Na podstawie materiałów archiwalnych Środowiska Kombatanckiego "Obroża" opracował dr inż. Andrzej Paszkowski, Sekcja Historyczna Koła Nr 1 ŚZŻAK, Legionowo, listopad 1996
Uzupelnienia - Muzeum Historyczne w Legionowie, luty 2008 r.

Uchwała w sprawie nadania Ludwikowi Schmidtowi tytułu Honorowego Obywatela Miasta Legionowa