Cykl wywiadów z laureatami konkursu „Innowacyjny Nauczyciel” cz. III

Z okazji przypadającej w tym roku jubileuszowej X edycji konkursu „Innowacyjny Nauczyciel” i „Lider Twórczego Zarządzania” prezentujemy cykl wywiadów z laureatami którzy otrzymali ten zaszczytny tytuł w ciągu ostatnich lat.

Tytuł "Innowacyjny Nauczyciel" to prestiżowe wyróżnienie Prezydenta Miasta Legionowo, które jest przyznawane w ramach konkursu przez kapitułę składającą się z ekspertów w dziedzinie edukacji z m.in. Ministerstwa Edukacji Narodowej, Kuratorium Oświaty, Uniwersytetu Warszawskiego oraz prasy oświatowej.

O przyznanie tytułu "Innowacyjny Nauczyciel" ubiegać się mogą nauczyciele, którzy:

• wdrażają autorskie programy i projekty edukacyjne,
• organizują sprawny i efektywny proces nauczania -uczenia się, stosując nowatorskie metody pracy,
• inicjują jakościowe zmiany w pracy szkoły,
• są liderami w wybranym aspekcie pracy placówki,
• zapewniają uczniom sukces edukacyjny odpowiedni do ich potrzeb i możliwości,
• badają własne nauczanie i umiejętności potrzebne do niego(poddają ocenie innych nauczycieli )
• doskonalą swój warsztat pracy oraz dzielą się doświadczeniem z innymi nauczycielami

Wszystkie poprzednie edycje konkursu przebiegły pod patronatem czasopisma ,,Dyrektor Szkoły. Miesięcznik Kierowniczej Kadry Oświatowej”. Konkurs otrzymał w poszczególnych edycjach również patronaty honorowe Ministerstwa Edukacji Narodowej, Mazowieckiego Kuratora Oświaty a także Marszałka Województwa Mazowieckiego i Wojewody Mazowieckiego.

W kolejnym wywiadzie przedstawiamy Panią Ewę Konarzewską z II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Legionowie – nauczycielkę religii – Innowacyjnego Nauczyciela 2014 r. i 2017r.

Pytanie: Jak to się stało, że została Pani nauczycielem.
Ewa Konarzewska: Trochę przez przypadek. Właściwie nie chciałam nikogo uczyć… Jeszcze w liceum dużo dyskutowaliśmy na przeróżne tematy. Wśród nich najbardziej zainteresowały mnie kwestie związane z teologią. Do tego stopnia, że skończyłam studia z tej dziedziny. A potem okazało się, że rozmawianie o złożonych zagadnieniach teologiczno- filozoficznych jest tak ciekawe, że stało się zawodem. Szkoła to świetne miejsce dla takich rozmów.

Pyt.: Jaka jest rola nauczyciela we współczesnej szkole/przedszkolu?
EK: Wciąż nie taka jak powinna. W świecie idealnym nauczyciel byłby przewodnikiem, wskazującym młodemu człowiekowi ciekawe zagadnienia i obserwującym z zapartym tchem jego wzrastanie w mądrości. Jego samodzielne poszukiwania nowych rozwiązań - sukcesy a czasem porażki. Tymczasem najczęściej skupiamy się na przygotowaniu uczniów do egzaminów zewnętrznych, w pośpiechu realizujemy podstawę programową. Mam to szczęście, że z mojego przedmiotu nie zdaje się matury.

Pyt.: Co to znaczy być dobrym nauczycielem?
EK: To znaczy szanować swoich uczniów. Dlatego porządnie przygotowujemy się do lekcji. Dotrzymujemy ustalonych terminów. Jesteśmy punktualni. Ważne też, aby lubić swoich uczniów. Wtedy uśmiech na powitanie nie jest tylko formalnością, ale rzeczywistą radością ze spotkania. Ważne też, aby motywować do pracy, ale nigdy nie kosztem zdrowia i nie ponad siły. W sumie, najprościej można to ująć – ważne, aby nam zależało na dobru naszych uczniów. Szeroko rozumianym. Nie tylko w dziedzinie wiedzy.

Pyt.: Pani sposób na zwiększenie zaangażowania uczniów/dzieci podczas zajęć?
EK: Zaangażować uczniów poza zajęciami. Robię to poprzez szkolny wolontariat, albo podczas wycieczek szkolnych. Moje przedmioty – religia i etyka mają swoją specyfikę. Wskazują zasady postępowania i próbują wyjaśniać ich pochodzenie. Gdybym tylko o tym opowiadała, nawet z zastosowaniem TIK (!) chyba bym wszystkich zanudziła. Dlatego jestem przekonana, że aby się czegoś nauczyć, warto najpierw coś przeżyć, czegoś doświadczyć. Trochę tak, jak w fizyce czy chemii… Dla mnie takim doświadczeniem budującym system wartości, kształtującym postawy empatii, altruizmu jest wolontariat. Już od prawie dwudziestu lat mam ogromną radość z towarzyszenia naszym wolontariuszom podczas akcji charytatywnych. I wciąż nie mogę wyjść z podziwu dla ich bezinteresowności, pracowitości i ogromnej frajdy, którą daje im pomaganie innym. Wiele można się od nich nauczyć. Podobnie dzieje się podczas wycieczek. Mamy wtedy okazję dotknąć, usłyszeć, zobaczyć, a nie tylko poznać opis czegoś. Podsumowując - mój sposób to umożliwić uczniom przeżycie i doświadczenie a nie tylko przekazywać gotową teorię.

Pyt.: Co chciałaby Pani przekazać nauczycielowi rozpoczynającemu pracę w szkole/przedszkolu?
EK: Parafrazując klasyka: warto być nauczycielem, chociaż to nie jest zbyt opłacalne???

Pyt.: Jakie miejsce chciałaby Pani zwiedzić i dlaczego?
EK: Chciałabym odwiedzić kraje skandynawskie. Najlepiej w porze występowania zorzy polarnej.

Pyt.: Pani ulubiona książka z dzieciństwa?
EK: „Ania z Zielonego Wzgórza” – zdecydowanie! Wiem, że to trochę archiwalna lektura, ale uwielbiam Anię z jej uporem w dążeniu do celu i zwracaniem uwagi, aby nie ranić niczyich uczuć…

Pyt.: Gdyby trafiła Pani na bezludną wyspę to. Spróbowałabym zorganizować wycieczkę szkolną na tę wyspę.
EK: Oczywiście przy zachowaniu wszelkich procedur organizacji wycieczek.